| O Φρίξος με τον Έκτορα παίζουν με τα αθύρματά τους. Μερικά είναι φτυστά... οι ίδιοι! Τα αθύρματα (από το ρήμα "αθύρω" που θα πει παίζω) ήταν μικρά ομοιώματα ζώων, φτιαγμένα από πηλό. Τα παιδιά στην Αρχαιότητα αγαπούσαν πολύ τα κατοικίδια ζώα, αφού συχνά ζούσαν και μεγάλωναν μαζί τους. Τα παιχνίδια με τη μορφή τους ήταν από τα αγαπημένα τους: σκυλάκια, άλογα, πάπιες, ποντικάκια, πουλιά και σκαντζόχοιροι πάνω σε ρόδες περνούσαν μαζί τους καταπληκτικές περιπέτειες!
O Ιάσονας με τον Τηλέμαχο διασκεδάζουν με ένα αμαξάκι με ρόδες. Πρόκειται για ένα από τα πιο δημοφιλή "αγορίστικα" παιχνίδια στην Αρχαιότητα. Στα "Ανθεστήρια", μια τριήμερη γιορτή προς τιμήν του θεού Διόνυσου, που γινόταν στα τέλη Φεβρουαρίου, χάριζαν στα μικρά αγόρια χόες, μικρά πήλινα αγγεία με ζωγραφιές κατάλληλες για την ηλικία τους. Αλλά τα δώρα που προκαλούσαν τη μεγαλύτερη χαρά ήταν τα αμαξάκια. Άλλοτε έβαζαν τα σκυλιά τους, κανένα μικρόσωμο άλογο, ακόμη και κατσίκες να τα σύρουν, ενώ συχνά τα έσερναν κι από μόνοι τους!
H Δανάη και η Αθηνά δείχνουν καταχαρούμενες, καθώς παίζουν με τις πλαγγόνες, τις πήλινες κούκλες τους. Τα πόδια και τα χέρια τους είναι στερεωμένα στον κορμό τους με σύρμα, για να μπορούν να κινούνται. Για τις πλαγγόνες ή κόρες σίγουρα θα έχετε ακούσει, αφού έχουν γίνει διάσημες, εξαιτίας του Φοίβου και της Αθηνάς, μασκότ των Ολυμπιακών Αγώνων που θα γίνουν στην Αθήνα το 2004. Τα κορίτσια στην Αρχαιότητα έπαιζαν με τις κούκλες τους όπως και τα σημερινά, φτιάχνοντάς τους ρουχαλάκια και παπούτσια από πανιά και μιμούμενα τον κόσμο των μεγάλων. Είχαν μάλιστα και τα πήλινα κουκλοέπιπλά τους, κρεβάτια, τραπέζια, καρέκλες και κουζινικά, δηλαδή ένα πλήρες νοικοκυριό!
O θείος Περικλής και η αγαπημένη του Άρτεμις παίζουν με τη σφαίρα, δηλαδή την μπάλα! Η σφαίρα τους είναι φτιαγμένη από κομμάτια από πολύχρωμα υφάσματα και γεμισμένη με άχυρο και μαλλί. Ο θείος Περικλής έχει και μία άλλη, πιο βαριά, φτιαγμένη από δέρμα, γεμισμένη με άμμο και στολισμένη με γεωμετρικά σχέδια. Στην "Οδύσσεια" του Ομήρου διαβάζουμε ότι η Ναυσικά, κόρη του βασιλιά Αλκίνοου, έπαιζε τη σφαίρα με τις φιλενάδες της, όταν ανακάλυψε τον καραβοτσακισμένο Οδυσσέα κρυμμένο στους θάμνους. Με τη σφαίρα έπαιζαν πολλά παιχνίδια στην Αρχαιότητα. Η "απόρραξις" παιζόταν κυρίως από κορίτσια: χτυπούσαν την μπάλα με δύναμη στο έδαφος ώστε να αναπηδήσει, την έπιαναν και την ξαναχτυπούσαν μετρώντας τα χτυπήματα. Η "ουρανία σφαίρα" παιζόταν από μεγαλύτερα αγόρια: άλλο την πετούσε όσο πιο ψηλά μπορούσε κι άλλο πηδούσε για να την πιάσει, πριν ακουμπήσει στο έδαφος.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ
|
Ας δανειστούμε για λίγο τα φτερωτά σανδάλια του θεού Ερμή κι ας προσγειωθούμε στην αυλή ενός σπιτιού, στην αρχαία Αθήνα. Οι φίλοι μας, τα ΙΜΕάκια, έπαιξαν για αρκετή ώρα "χαλκή μυία" (δηλαδή τυφλόμυγα), "κολλαβίζειν" (δηλαδή μπιζ), "αποδιδρασκίνδα" (δηλαδή κρυφτό) και "ασκωλιασμό" (δηλαδή κουτσό), όση ώρα εμείς ταξιδεύαμε στο χρόνο... Πλησιάζουμε πιο κοντά, για να περιεργαστούμε τα παιχνίδια τους και να τα συγκρίνουμε με αυτά της εποχής μας. Και μένουμε κατάπληκτοι με αυτό που βλέπουμε. Γιατί είτε αρχαία είτε νέα, τα παιχνίδια είναι... ίδια! 
