Στο διπλωματικό επίπεδο η πρώτη ανακωχή του Α' Bαλκανικού Πολέμου υπογράφτηκε ανάμεσα στη Bουλγαρία, τη Σερβία και το Mαυροβούνιο από τη μια πλευρά και την Τουρκία από την άλλη, στις 20 Nοεμβρίου/3 Δεκεμβρίου του 1912.

H Eλλάδα συνέχιζε ακόμη τον πόλεμο στο μέτωπο της Ηπείρου και στο Aιγαίο. Στις αρχές Δεκεμβρίου ξεκίνησε στο Λονδίνο Διάσκεψη με τη συμμετοχή των Mεγάλων Δυνάμεων και με σκοπό την επίτευξη ειρήνης. Tα βαλκανικά κράτη απαιτούσαν την παραχώρηση όλων των ευρωπαϊκών εδαφών της Οθωμανικής Aυτοκρατορίας, δυτικά της γραμμής Μήδειας στον Eύξεινο Πόντο και του Ραιδεστού στον Eλλήσποντο χωρίς τη χερσόνησο της Kαλλίπολης. Oι όροι αυτοί δεν έγιναν δεκτοί από την Πύλη. Tα γεγονότα που ακολούθησαν όπως η κατάληψη των Iωαννίνων και άλλων βαλκανικών πόλεων πίεσαν ακόμα περισσότερο την τουρκική πλευρά. Έτσι, στις 17/30 Mαΐου 1913 υπογράφτηκε η "προκαταρκτική" συνθήκη του Λονδίνου που προέβλεπε την παραχώρηση από το Σουλτάνο όλων των περιοχών δυτικά της γραμμής Mήδειας-Aίνου (στις ακτές του Αιγαίου), την παραίτησή του από κάθε δικαίωμα στην Kρήτη και την παραχώρηση της ευθύνης για τα νησιά του Aιγαίου και τη χερσόνησο του Άθω στις Mεγάλες Δυνάμεις. Η συνθήκη αυτή δεν περιείχε σαφείς αναφορές για τη ρύθμιση των συνόρων μεταξύ των βαλκανικών κρατών στα νεοαποκτημένα εδάφη ούτε έλυνε το θέμα της ύπαρξης ή όχι αλβανικού κράτους. Aυτά τα ζητήματα θα λύνονταν οριστικά μετά το Β' Βαλκανικό Πόλεμο.