Στις 11 Οκτωβρίου 1922 υπογράφτηκαν στα Μουδανιά της Προποντίδας οι όροι της ανακωχής μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας με πρωτοβουλία των Βρετανών.

Προβλεπόταν η άμεση αποχώρηση των ελληνικών στρατευμάτων από την ανατολική Θράκη και η διατήρηση των ευρωπαϊκών στρατευμάτων στη διεθνή ζώνη του Βοσπόρου και της Κωνσταντινούπολης ως την υπογραφή της ειρήνης.
Δύο μέρες αργότερα, η Αθήνα παρά την πρόθεση για ενίσχυση του θρακικού μετώπου και την αναδιοργάνωση της στρατιάς του Έβρου αναγκαζόταν να δεχτεί τις αποφάσεις των Μουδανιών, ευελπιστώντας στην καλύτερη δυνατή μεταχείριση της χώρας από τους Συμμάχους στις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις που θα άρχιζαν εντός ολίγου. Αυτό ήταν το πνεύμα και του ίδιου του Ελευθέριου Βενιζέλου, όταν καλεσμένος από την Επαναστατική Επιτροπή Γονατά-Πλαστήρα-Φωκά θα αναλάβει την αρχηγία της ελληνικής αντιπροσωπείας στην επικείμενη συνδιάσκεψη για την ειρήνη.

Στις 12 Νοεμβρίου 1922 οι Έλληνες παρέδωσαν στους Συμμάχους τη διοίκηση της ανατολικής Θράκης, την οποία εκείνοι παρέδωσαν με τη σειρά τους στους Τούρκους. Ήδη είχε συντελεστεί η αποχώρηση του ελληνικού στρατού μαζί με 250.000 αμάχους που πήραν κι αυτοί το δρόμο της προσφυγιάς προς την Ελλάδα.