|
Ο Ύμνος
Η μουσική συντελεί στο να γίνουν κατανοητές οι καινούργιες αυτές
έννοιες. Συγκεκριμένα, ο Ολυμπιακός Ύμνος δηλώνει την
ένωση του αρχαίου παρελθόντος με το εθνικό παρόν. Η περιγραφή των
Ολυμπιακών Αγώνων του 1896 που ακολουθεί αναδεικνύει ξεκάθαρα το
ρόλο που έπαιξε η μουσική στις τελετές που διοργανώθηκαν στο πλαίσιο
αυτών των Αγώνων:
"...όλες οι φιλαρμονικές συγκεντρώνονται στο μέσον της κονίστρας
και συνενώνεται μαζί τους πολυμελής ορχήστρα εγχόρδων οργάνων και
μεγάλη ομάδα τραγουδιστών. Τη διεύθυνση όλης αυτής της μουσικής
συνάθροισης αναλαμβάνει ο διακεκριμένος Έλληνας μουσουργός Σπυρίδων
Σαμάρας, στον οποίο ανέθεσε το Συμβούλιο των Ολυμπιακών Αγώνων τη
μελοποίηση του ύμνου των Αγώνων, την παραγγελία του οποίου ανέλαβε
ο εμπνευσμένος ποιητής Κωστής Παλαμάς.
Το ποίημα έχει ως εξής:
Αρχαίο πνεύμα αθάνατο, αγνέ πατέρα
του ωραίου, του μεγάλου και τ' αληθινού,
 κατέβα,
φανερώσου κι άστραψ' εδώ πέρα
στη δόξα της δικής σου γης και τ' ουρανού.
Στο δρόμο και στο πάλεμα και στο λιθάρι,
στων ευγενών αγώνων λάμψε την ορμή
και με τ' αμάραντο στεφάνωσε κλωνάρι
και σιδερένιο πλάσε και άξιο το κορμί.
Κάμποι, βουνά και πέλαγα φέγγουν μαζί σου
σαν ένας λευκοπόρφυρος μέγας ναός
και τρέχει στο ναό εδώ προσκυνητής σου,
αρχαίο πνεύμ' αθάνατο, κάθε λαός.
Ο ύμνος εκείνος που ψαλλόταν στην ύπαιθρο, κάτω από το λαμπρό φως του ήλιου και παρουσία χιλιάδων θεατών, που κατέχονταν από συγκίνηση, είχε κάτι το εξαιρετικά αρχαιοπρεπές".
[Beck, Ch. (εκδ.), Οι Ολυμπιακοί Αγώνες, 776 π.Χ.-1896, Αθήνα 1896, σελ. 31-32].
|
