Η πρώτη κυβέρνηση Βενιζέλου θα σχηματιστεί μετά τη συντριπτική νίκη του κόμματός του, των Φιλελευθέρων, στις εκλογές του Νοεμβρίου του 1910, εγκαινιάζοντας μια περίοδο ανασυγκρότησης και μεταρρύθμισης για τη χώρα.

Ήδη, από τα χρόνια αυτά θα προβεί, πλαισιωμένος από νέους αστούς διανοούμενους, σε πρόγραμμα οικονομικού και πολιτικού εκσυγχρονισμού με μια σειρά θεσμικών και νομοθετικών αλλαγών και μεταρρυθμίσεων, που θέτουν τις βάσεις ενός "Kράτους Δικαίου" και συντελούν συνολικά προς την κατεύθυνση του μετασχηματισμού της ελληνικής κοινωνίας κατά τα δυτικά πρότυπα.
Ο Βενιζέλος θα αναδειχθεί σε έναν από τους πλέον σημαντικούς έλληνες πολιτικούς και σε σύμβολο μιας ολόκληρης εποχής, αναλαμβάνοντας με συνέπεια να οδηγήσει τη χώρα στη διπλή κατεύθυνση του οικονομικού και πολιτικού εκσυγχρονισμού και της μαχητικής υλοποίησης της Μεγάλης Ιδέας.

Η κυβέρνηση Βενιζέλου επανέφερε το διάδοχο Κωνσταντίνο στη διοίκηση του στρατεύματος παρά τη διαφορετική αξίωση του Κινήματος, αποκαθιστώντας έτσι τη σχέση του με το παλάτι, βελτιωμένη ήδη και από το γεγονός ότι αντιτάχθηκε και στο πολιτειακό ζήτημα που ήθελαν να θέσουν οι καινούργιοι προοδευτικοί πολιτικοί, εκλεγμένοι από τον Αύγουστο του 1910. Αποκατέστησε επίσης και βασιλόφρονες στρατιωτικούς, ενώ απομάκρυνε κάποιους από τους κινηματίες.

Η Β' Αναθεωρητική Βουλή άρχισε τις εργασίες της τον Ιανουάριο του 1911. Θα επεξεργαστεί το Σύνταγμα του 1911, το οποίο αποτέλεσε αναθεώρηση αυτού του 1864. Με το νέο αυτό Σύνταγμα και κυρίως το σύνολο της νομοθεσίας που επακολούθησε ο Βενιζέλος κατορθώνει να θέσει τις βάσεις ενός σύγχρονου κράτους.

Καταβλήθηκε συστηματική προσπάθεια για τον εκσυγχρονισμό του κρατικού μηχανισμού και την ενίσχυση των στρατιωτικών δυνάμεων της χώρας. Γαλλική και αγγλική αποστολή κλήθηκαν για να αναλάβουν αντίστοιχα το στρατό και το ναυτικό. Καταβλήθηκε φροντίδα για δικαιοσύνη και δημόσια εκπαίδευση. Μέτρα πάρθηκαν για την εθνική οικονομία, ιδιαίτερα για τη γεωργία. Έντονος δασμολογικός προστατευτισμός υιοθετήθηκε για την προώθηση της υποτυπώδους ελληνικής βιομηχανίας, ενώ ταυτόχρονα η επέκταση των αγορών που ακολούθησε την εδαφική επέκταση μετά τους Βαλκανικούς και η γενικότερη διεθνής συγκυρία ενίσχυε την επενδυτική διάθεση των κεφαλαιούχων σε βιομηχανικές δραστηριότητες. Τεχνικοί οργανισμοί, επανδρωμένοι από ενημερωμένους μηχανικούς και άλλους τεχνικούς, αναλάμβαναν παρεμβάσεις και προγραμματισμούς σε διάφορους τομείς.

Όλη αυτή η δραστηριότητα πάντως διασκέδασε οριστικά το αίσθημα της ηττοπάθειας και της απογοήτευσης που ταλάνιζε τη χώρα από την εποχή της ήττας και δημιούργησε κλίμα αισιοδοξίας και αυτοπεποίθησης. Γενικά, η περίοδος 1910-20 παρά την παράλληλη πολεμική περιπέτεια στην οποία ενεπλάκη η χώρα υπήρξε περίοδος προόδου, διαδικασιών ολοκλήρωσης της Ελλάδας ως σύγχρονου κράτους.