Στις 8 Σεπτεμβρίου του 1822 έγινε μία από τις μεγαλύτερες ναυμαχίες μεταξύ Ελλήνων και Οθωμανών κατά την Επανάσταση του 1821. Ο τουρκικός στόλος, με επικεφαλής το Μεχμέτ πασά, ορμώμενος από τη Μονεμβασία, κατευθυνόταν προς το Παλαμήδι του Ναυπλίου για να συνδράμει στον ανεφοδιασμό των πολιορκούμενων Τούρκων. Ανάμεσα στο Τρίκερι και τη Σπετσοπούλα ο Μεχμέτ πασάς βρέθηκε αντιμέτωπος με τον ενωμένο στόλο Σπετσών, Ύδρας και Ψαρών. Ο Μιαούλης, ως επικεφαλής των επιχειρήσεων, διέταξε υποχώρηση προς τον πορθμό, προκειμένου να εγκλωβίσει τον υπεράριθμο στόλο του αντιπάλου. Όμως, πιθανόν λόγω κακής συνεννόησης, τέσσερα ελληνικά πλοία κινήθηκαν ανατολικά. Μετά τους πρώτους κανονιοβολισμούς η μάχη γενικεύτηκε. Χάρη στις ενέργειες μερικών τολμηρών Ελλήνων, όπως του Κοσμά Μπαρμπάτση, που αποπειράθηκε να πυρπολήσει την τουρκική ναυαρχίδα, ο στόλος του Μεχμέτ πασά υποχώρησε. Έτσι στο Ναύπλιο δεν έφτασε ποτέ η αναμενόμενη βοήθεια και σε δύο μήνες το φρούριο έπεσε στα χέρια των επαναστατών.