Ορισμένοι τάφοι στην κλασική Αθήνα περικλείονταν από έναν τετράπλευρο περίβολο, ενώ άλλοι διαμορφώνονταν σε τύμβο. Ο τύμβος είχε συνήθως μία κυκλική βάση από πέτρες, η οποία συγκρατούσε έναν όγκο χώματος. Συχνά ολόκληρο το μνημείο καλυπτόταν με κονίαμα και επιστεφόταν με μία επιτύμβια στήλη, ένα άγαλμα ή ένα αγγείο. Όταν η βάση του είχε μεγάλη διάμετρο, ο τύμβος κάλυπτε μία ομάδα τάφων, ενώ όταν είχε μικρότερη, ένα μόνον τάφο. Μερικοί τύμβοι χρησιμοποιήθηκαν για παραπάνω από μία γενεά, προφανώς από μέλη της ίδιας οικογένειας, όπως υποδηλώνεται από το γεγονός ότι οι πρωιμότερες ταφές δεν έχουν διαταραχτεί. Εκτός από τα ανασκαφικά ευρήματα, μαρτυρίες και περιγραφές τύμβων υπάρχουν στους αρχαίους συγγραφείς, καθώς και στις παραστάσεις των αττικών αγγείων.

Oι ταφικοί περίβολοι στην κλασική Αθήνα ήταν κτιστοί με τετράπλευρη κάτοψη. Οι πλευρικοί και οι πίσω τοίχοι τους δεν ήταν επιμελώς κατασκευασμένοι, ενώ η πρόσοψη κτιζόταν με το ισόδομο σύστημα τοιχοδομίας. Οι ταφικοί περίβολοι είτε ήταν αυτόνομα κτίσματα είτε, συχνότερα, εφάπτονταν σε άλλες παρόμοιες κατασκευές, σε μία ή σε περισσότερες πλευρές τους. Ορισμένοι επίσης στηρίζονταν σε άνδηρο, όταν το έδαφος δεν ήταν ομαλό, όπως στον Κεραμεικό. Oι τάφοι που περικλείονταν σε περίβολο δε βρίσκονταν μέσα στο μνημείο, αλλά κάτω από αυτό. Σε ορισμένες περιπτώσεις όμως ο ταφικός περίβολος ήταν σε χρήση για μεγάλο χρονικό διάστημα και υπάρχουν τάφοι στο υπέργειο τμήμα του. Στην κυρία όψη του περίβολου και πάνω στον τοίχο τοποθετούνταν οι επιτύμβιες στήλες.