Η καθορισμένη περίοδος για την άσκηση του αξιώματος ενός άρχοντα στην κλασική Αθήνα ήταν συνήθως ένας χρόνος, αλλά ορισμένοι οικονομικοί και στρατιωτικοί άρχοντες μπορούσαν να επανεκλεγούν. Πριν από την ανάληψη της αρχής τους οι άρχοντες περνούσαν τη λεγόμενη δοκιμασία, και μετά τη λήξη της θητείας τους απέδιδαν τις ευθύνες τους (εύθυνα). Εκτός από τους εννέα άρχοντες στους σημαντικότερους αξιωματούχους της Αθήνας συγκαταλέγονταν και οι εξής:

Οι ιεροποιοί· ήταν υπεύθυνοι για τις θυσίες και για τη διοργάνωση ορισμένων εορτών, όπως των Δηλίων, των Βραυρωνίων, των Ηρακλείων, των Ελευσινίων, των Παναθηναίων, των Ηφαιστίων και των Διονυσίων στη Σαλαμίνα και στον Πειραιά (Αριστοτέλης, Αθηναίων Πολιτεία 54.6-8).

Οι δέκα αθλοθέτες· εκλεγόταν ένας από κάθε φυλή και ήταν υπεύθυνοι για τη διοργάνωση της εορτής των Παναθηναίων και για την απονομή των επάθλων στους νικητές. (Αριστοτέλης, Αθηναίων πολιτεία, 60.1).

Οι αγορανόμοι, οι μετρονόμοι, οι σιτοφύλακες και οι επιμελητές του εμπορίου· ήταν υπεύθυνοι για την εύρυθμη λειτουργία της αγοράς και για το εμπόριο γενικότερα.
Οι λογιστές· είχαν τον έλεγχο της οικονομικής διοίκησης των αρχόντων.
Οι άρχοντες επί το θεωρικόν· ορίστηκαν από το 350 π.Χ. με πρωτοβουλία του Εύβουλου, για να επιβλέπουν την αθηναϊκή οικονομική διοίκηση.