Εκτός από τους ιδιώτες και οι μεγάλοι ναοί συχνά δάνειζαν χρησιμοποιώντας τους πλούσιους θησαυρούς που είχαν συγκεντρώσει από τις προσφορές και τα αφιερώματα πόλεων και απλών ανθρώπων.

Ασυνήθιστα λεπτομερές επιγραφικό υλικό από την Αθήνα προσφέρει σημαντικές πληροφορίες για τις τραπεζικές δραστηριότητες των σπουδαίων ναών της περιοχής. Από αυτό προκύπτει ότι δάνειζαν συχνότερα πόλεις και δήμους από ό,τι μεμονωμένες περιπτώσεις πολιτών. Μία ακόμη αρκετά συγκεντρωτική συλλογή στοιχείων προέρχεται από τη Δήλο, όπου την περίοδο μεταξύ του 377/6 και 374/3 π.Χ. ο ναός του Απόλλωνα δάνεισε χρήματα σε δεκατρείς πόλεις των Κυκλάδων. Τα ποσά κυμαίνονταν από 400 μέχρι 6000 δραχμές. Τα δάνεια προορίζονταν για την αγορά σιτηρών (συνολικής αξίας 9950 δραχμών), την προστασία από πειρατές (5000 δραχμές) και την κατασκευή τιμητικών στεφάνων.

Επίσης, είναι γνωστό ότι στις αρχές του Πελοποννησιακού πολέμου, οι Λακεδαιμόνιοι είχαν την πρόθεση να δανειστούν από τους Δελφούς και την Ολυμπία, αλλά, όπως μας πληροφορεί ο Θουκυδίδης, τελικά δεν το έκαναν (Ιστοριών 1.121.3 & 1.143.1).
Ο Περικλής τέλος, το 431 π.Χ., χαρακτήρισε όλα τα αφιερώματα των αθηναϊκών ναών καθώς και τα χρηματικά αποθέματα αθηναϊκούς πόρους, ενώ τόνισε ότι θα έπρεπε να χρησιμοποιηθούν μόνο σε έκτακτη ανάγκη και με την προϋπόθεση ότι έπειτα θα επιστραφούν (Ιστοριών 2.13.4-5). Μία τέτοια περίπτωση παρουσιάστηκε το 407/6 π.Χ., όταν λόγω έλλειψης αργύρου οι Αθηναίοι χρειάστηκε να κόψουν έκτακτο χρυσό νόμισμα από τα ιερά αφιερώματα στους ναούς της Ακρόπολης.