Από το τέλος του 5ου αιώνα, όμως, μια νέα ρεαλιστική τάση κερδίζει έδαφος. Τα φυσιογνωμικά και ψυχογραφικά χαρακτηριστικά τονίζονται όλο και περισσότερο. Στη ζωγραφική ήδη ο Πολύγνωτος και ο Διονύσιος από την Κολοφώνα είχαν δημιουργήσει πορτρέτα. Ο πρώτος αθηναίος γλύπτης που εφάρμοσε αυτές τις αρχές ήταν ο Δημήτριος από την Αλωπεκή, ο οποίος ονομάστηκε "ανθρωποποιός". Το πιο γνωστό έργο του ήταν ένα πορτρέτο του Σωκράτη. Άλλοι πορτρετίστες της εποχής ήταν ο Παύσων, για τον οποίο ο Αριστοτέλης λέει ότι έκανε τους ανθρώπους χειρότερους από ό,τι ήταν, ο Πολύευκτος, που φιλοτέχνησε ανδριάντα του Δημοσθένη, και ο Σιλανίων, στον οποίο αποδίδονται προτομές της Κόριννας και του Πλάτωνα. Περί το 340 π.Χ., επί άρχοντα Λυκούργου, στήθηκαν ανδριάντες των τριών τραγικών, αλλά δε γνωρίζουμε τους γλύπτες των έργων αυτών.

Από τα πορτρέτα που έφτιαξαν γνωστοί γλύπτες ξεχωρίζουν εκείνα του Ισοκράτη και του Σοφοκλή από το Λεωχάρη και του Αισώπου και του Σωκράτη από το Λύσιππο. Αυτοί οι δυο γλύπτες μαζί με τον Ευφράνορα φιλοτέχνησαν επίσης πολλά πορτρέτα Μακεδόνων, μεταξύ των οποίων και του Αλεξάνδρου.