Μέρος του περίκλειου προγράμματος για την Ακρόπολη ήταν και η ανοικοδόμηση του ναού που κατέστρεψαν οι Πέρσες και ο οποίος στέγαζε το πανάρχαιο λατρευτικό άγαλμα της Αθηνάς Πολιάδος. Το ξέσπασμα όμως του Πελοποννησιακού πολέμου και ο θάνατος του Περικλή καθυστέρησαν την υλοποίησή του.

Οι εργασίες στο Ερέχθειο άρχισαν το 421 και ολοκληρώθηκαν, ύστερα από αρκετές διακοπές, το 405 π.Χ Το όνομα του αρχιτέκτονα δε μας είναι γνωστό, αλλά από πολλούς ταυτίζεται με το Μνησικλή. Το ιωνικού ρυθμού κτήριο χαρακτηρίζεται για τον ιδιότυπο σχεδιασμό και την πολύπλοκη μορφή του, που αναμφίβολα επιβλήθηκαν από τις σύνθετες λειτουργικές ανάγκες και τη μορφολογία του εδάφους. Οι λύσεις που επιλέχτηκαν φανερώνουν με την απλότητα και τη σοφή εκμετάλλευση των υψομετρικών διαφορών του εδάφους, την ευρηματικότητα και την υψηλή συνθετική ικανότητα του αρχιτέκτονα.

Οι λατρείες που βρήκαν στέγη στο Ερέχθειο ήταν πολλές και βαθιά ριζωμένες στην αθηναϊκή παράδοση, γεγονός που αντανακλάται και στη σύνθετη αρχιτεκτονική του μορφή. Στην ανατολική πλευρά μία εξάστυλη πρόσταση οδηγούσε στο σηκό όπου φυλασσόταν το άγαλμα της Αθηνάς Πολιάδος. Στα βόρεια μια πρόσταση (4Χ2 κιόνων) έφερνε τον επισκέπτη σε πρόναο και σηκό, αφιερωμένους στον Ποσειδώνα και τον Ερεχθέα. Στη νότια πλευρά, απέναντι από τον Παρθενώνα, υπήρχε μια πρόσταση εν είδει ταφικού μνημείου πάνω από τον τάφο του Κέκροπα, η οποία σώζεται και σήμερα. Η ιδιομορφία της ήταν η χρήση έξι αγαλμάτων Κορών, των περίφημων Καρυάτιδων, αντί κιόνων για τη στήριξη της στέγης. Στη δυτική πρόσοψη υπήρχαν τρία μεγάλα παράθυρα ανάμεσα σε ιωνικούς ημικίονες. Ακριβώς κάτω από τα παράθυρα βρισκόταν ο ιερός περίβολος της Πανδρόσου, η ιερή ελιά -δώρο της Αθηνάς στην πόλη- και πιθανόν η "Ερεχθηίς θάλασσα", πηγή με αρμυρό νερό που ανάβλυσε ύστερα από το χτύπημα της τρίαινας του Ποσειδώνα. Ακόμα στο Ερέχθειο υπήρχαν βωμοί του Ύπατου Διός, του Ηφαίστου, του ήρωα Βούτη και του Ερκείου Διός. Σε κάποιον από τους χώρους του στεγαζόταν ένα ξύλινο ξόανο του Ερμή και μια περίφημη χρυσή λυχνία, έργο του γλύπτη και τορευτή Καλλίμαχου.

Εκτός από τη ζωφόρο, γλυπτή ταινία με περίτεχνα φυτικά κοσμήματα στόλιζε το άνω μέρος των κιόνων και των τοίχων καθώς και τα περίθυρα. Πολλές αρχιτεκτονικές λεπτομέρειες τονίζονταν με κόκκινο, μπλε και χρυσό χρώμα. Η βόρεια και η νότια πρόσταση διατηρούν τις οροφές τους που ήταν από μάρμαρο και σε μορφή τετραγωνικών φατνωμάτων.

| εισαγωγή | τέχνες | γράμματα | εκπαίδευση | θρησκεία |	Κλασική Εποχή
Σημείωση: Επιλέγοντας τις εικόνες μπορείτε να δείτε αυτές σε μεγέθυνση, καθώς και τις επεξηγήσεις τους. Οι υπογραμμισμένες παραπομπές (links) οδηγούν σε σχετικά με αυτές κείμενα, ενώ οι μη υπογραμμισμένες αποτελούν επεξηγηματικό γλωσσάρι.