|
Oι
Διεθνείς Aγώνες της Σιωπής
Το καλοκαίρι του 1924, δύο περίπου εβδομάδες μετά το τέλος
των όγδοων Ολυμπιακών Αγώνων, που τελέστηκαν με λαμπρότητα
στο Παρίσι, μια άλλη διεθνής αθλητική αναμέτρηση, λιγότερη
λαμπερή, έλαβε χώρα στην  ίδια
πόλη. Σε αυτήν πήραν μέρος 145 αθλητές από 9 χώρες, αριθμός
μικρός σε σύγκριση με τους περίπου 3.100 αθλητές από τις 44
χώρες που συμμετείχαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Επρόκειτο
για τους πρώτους Διεθνείς Αγώνες της Σιωπής (International
Silent Games), μια διοργάνωση που διαμορφωνόταν με βάση το
πρότυπο των Ολυμπιακών Αγώνων. Σε αυτούς συμμετείχαν αθλητές
από 6 χώρες, που ήδη διέθεταν αθλητική ομοσπονδία (Γαλλία,
Βέλγιο, Μεγάλη Βρετανία, Τσεχοσλοβακία, Ολλανδία, Πολωνία),
καθώς και αθλητές από 3 ακόμη ευρωπαϊκές χώρες (Ουγγαρία,
Ιταλία, Ρουμανία). Θιασώτης της κίνησης αυτής υπήρξε ο Γάλλος
Eugene Rubens-Alcais, ο οποίος, αμέσως μετά την επιτυχία που
σημείωσαν οι αγώνες, πρωτοστάτησε στη δημιουργία διεθνούς
αθλητικής ομοσπονδίας (Comit International des Sports des
Sourds - CISS).
Τέσσερα χρόνια αργότερα, κατά το πρότυπο και πάλι των Ολυμπιακών
Αγώνων, έγινε στο ΄Aμστερνταμ η δεύτερη διοργάνωση των Διεθνών
Αγώνων Σιωπής με 210 αθλητές από δέκα χώρες. Στις επόμενες
δύο διοργανώσεις προτιμήθηκε η αποστασιοποίηση από τους Ολυμπιακούς
Αγώνες όσον αφορά τόσο τον τόπο όσο και το χρόνο διεξαγωγής
τους. Συγκεκριμένα, οι τρίτοι αγώνες έγιναν το 1931 στη Νυρεμβέργη
και οι τέταρτοι το 1935 στο Λονδίνο. Η επόμενη διοργάνωση
πραγματοποιήθηκε στη Στοκχόλμη, με τη συμμετοχή 270 περίπου
αθλητών από 13 χώρες. Τότε παρουσιάστηκε για πρώτη φορά και
η σημαία της Ομοσπονδίας. Η έκρηξη του Β' Παγκόσμιου Πολέμου
οδήγησε στη ματαίωση κάθε αθλητικής διοργάνωσης.
Έτσι, οι έκτοι διεθνείς αγώνες κωφών τελέστηκαν το 1949 στην
Κοπεγχάγη, ένα χρόνο μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Έκτοτε,
πραγματοποιούνται κάθε τέσσερα χρόνια, τη χρονιά που ακολουθεί
τους Ολυμπιακούς Αγώνες, και εμφανίζουν σε γενικές γραμμές
μια σταδιακή αύξηση των συμμετοχών, όσον αφορά τους αθλητές
αλλά και τα κράτη προέλευσής τους. Συγκεκριμένα:
- 1953: Βρυξέλλες, 524 αθλητές από 16 κράτη
- 1957: Μιλάνο, 625 αθλητές από 25 κράτη
- 1961: Ελσίνκι, 595 αθλητές, από 24 κράτη
- 1965: Ουάσιγκτον, 697 αθλητές, από 27 κράτη
- 1969: Βελιγράδι, 1.183 αθλητές, από 33 κράτη
- 1973: Μάλμο, 1.061 αθλητές, από 32 κράτη
- 1977: Βουκουρέστι, 1.468 αθλητές, από 37 κράτη
- 1981: Κολονία, 1.663 αθλητές, από 32 κράτη
- 1985: Λος ΄Aντζελες, 1.648 αθλητές, από 29 κράτη
- 1989: Christchurch, 1.663 αθλητές, από 32 κράτη
- 1993: Σόφια, 1.900 αθλητές, από 51 κράτη
- 1997: Κοπεγχάγη, 2.078 αθλητές, από 57 κράτη
- 2001: Ρώμη, 4.000 αθλητές, από 80 κράτη
Στους πρώτους αγώνες, του 1924, διεξήχθησαν πέντε αθλήματα
(στίβος, κολύμβηση, ποδηλασία, ποδόσφαιρο, σκοποβολή). Σήμερα,
στο πρόγραμμα των Αγώνων περιλαμβάνονται 15 αθλήματα. Από
το 1949 διεξάγονται και χειμερινοί αγώνες, κάθε τέσσερα χρόνια,
οι οποίοι από το 1955 πραγματοποιούνται στο μεσοδιάστημα μεταξύ
δύο θερινών διοργανώσεων.
Η δεκαετία του 1950 υπήρξε ιδιαίτερα σημαντική για τη διεθνή
αθλητική ομοσπονδία (CISS), καθώς το 1951, μετά από δυόμισι
δεκαετίες ψυχρότητας, ξεκίνησαν οι πρώτες επίσημες επαφές
με τη ΔΟΕ. Τέσσερα χρόνια αργότερα, η ΔΟΕ αναγνώρισε την CISS
ως διεθνή ομοσπονδία με ολυμπιακό καθεστώς. Tο γεγονός αυτό
βέβαια της δημιουργούσε την υποχρέωση να εγκαταλείψει τη χρήση
των συμβόλων της ΔΟΕ, καθώς και τη λέξη Ολυμπιακοί, από το
πρόγραμμα των δικών της Αγώνων. Επόμενη ημερομηνία-σταθμός
υπήρξε η 19η σύνοδος της CISS, που έγινε το 1967. Τότε, η
προσχώρηση νέων χωρών στην CISS οδήγησε στην απόφαση για αλλαγή
του ονόματος από Διεθνείς Αγώνες σε Παγκόσμιους Αγώνες.
Από τα μέσα της δεκαετίας του 1980 η CISS ξεκίνησε συνομιλίες
με άλλες διεθνείς ομοσπονδίες αθλητών με ειδικά προβλήματα,
οι οποίες προχωρούσαν στη διοργάνωση των Παραολυμπιακών Aγώνων.
H επιμονή ωστόσο της CISS να διατηρήσει τους Διεθνείς Αγώνες
της Σιωπής είχε ως αποτέλεσμα το αδιέξοδο των συνομιλιών,
παρά τη μεσολαβητική προσπάθεια της ΔΟΕ, η οποία συνέχισε
να αναγνωρίζει και να συνεργάζεται τόσο με την CISS όσο και
με τη Διεθνή Παραολυμπιακή Επιτροπή (International Paralympic
Committee - IPC).
Σήμερα, περισσότερες από 80 χώρες διαθέτουν εθνικές ομοσπονδίες
οργανικά συνδεδεμένες με την CISS.
|
