|
Οι
διαδρομές της ολυμπιακής φλόγας
Η είσοδος της ολυμπιακής φλόγας στο Ολυμπιακό Στάδιο του Ελσίνκι
υπήρξε μία από τις πλέον συγκινητικές στιγμές σε τελετή έναρξης
Ολυμπιακών Αγώνων. Ο τελευταίος λαμπαδηδρόμος  ήταν
ο Paavo Nurmi. Αφού άναψε το βωμό που είχε κατασκευαστεί στον
αγωνιστικό χώρο, έδωσε τη φλόγα στον άλλο "ιπτάμενο Φιλανδό",
το Hannes Kolehmainen. Εκείνος με τη σειρά του άναψε ένα δεύτερο
βωμό που βρισκόταν ψηλά στον πύργο του σταδίου. Προηγουμένως,
η φλόγα είχε διανύσει μια απόσταση 3.600 περίπου χιλιομέτρων.
Μάλιστα, για πρώτη φορά η μεταφορά της δεν έγινε από ξηρά,
καθώς η Σοβιετική Ένωση αρνήθηκε να επιτρέψει τη διέλευση
λαμπαδηδρόμων από το έδαφός της. Έτσι, από την Αθήνα η φλόγα
ταξίδεψε με το αεροπλάνο έως τη Δανία και από εκεί με πλοίο
έως τη Σουηδία. Στη συνέχεια, δρομείς κατά κύριο λόγο, τη
μετέφεραν έως το Ελσίνκι.
Η ολυμπιακή φλόγα εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην τελετή έναρξης
των Αγώνων του 1928, πρακτική που επαναλήφθηκε και το 1932.
Τέσσερα χρόνια αργότερα οι τελετουργίες εμπλουτίστηκαν με
την τελετή αφής στην αρχαία Ολυμπία και τη λαμπαδηδρομία.
Στην πρώτη της αυτή διαδρομή η φλόγα μεταφέρθηκε από την αρχαία
Ολυμπία στην Αθήνα, στην Ακρόπολη και στο Παναθηναϊκό Στάδιο.
Στη συνέχεια περίπου 3.000 δρομείς τη μετέφεραν στο Βερολίνο,
διασχίζοντας την Ελλάδα, τη Βουλγαρία, τη Γιουγκοσλαβία και
την Αυστρία. Οι τελετουργίες επαναλήφθηκαν το 1948 και την
επόμενη χρονιά υιοθετήθηκαν από τη ΔΟΕ. Ωστόσο, το 1948 η
Ελλάδα βρισκόταν στη δίνη μιας σφοδρής εμφύλιας σύγκρουσης.
Έτσι, η τελετή αφής, η οποία για πρώτη φορά έγινε σqτο βωμό
του ναού της Ήρας, πραγματοποιήθηκε μέσα σε κλίμα ανασφάλειας
και έντονης στρατιωτικής φύλαξης. Μάλιστα, για πρώτη φορά
δε μεταφέρθηκε με δρομείς στην Αθήνα. Αντίθετα, μεταφέρθηκε
στο πλησιέστερο λιμάνι και από εκεί ταξίδεψε έως τη νότια
Κέρκυρα, ένα νησί που δε γνώρισε την ένοπλη πλευρά του εμφυλίου.
Στην Κέρκυρα, λοιπόν, οργανώθηκε μια τοπική λαμπαδηδρομία
και από εκεί μεταφέρθηκε με πλοίο στο Bari της Ιταλίας. Στη
συνέχεια δρομείς τη μετέφεραν έως τις δυτικές ακτές της Γαλλίας,
διασχίζοντας περιοχές της Ελβετίας, του Λουξεμβούργου και
του Βελγίου, και κατόπιν πέρασε με πλοίο στη Μεγάλη Βρετανία.
Το 1956 η ολυμπιακή φλόγα ταξίδεψε και πάλι αεροπορικώς, αν
και για διαφορετικούς λόγους σε σχέση με το 1952. Οι Αγώνες
διεξάγονταν στη Μελβούρνη της Αυστραλίας, αλλά και στη Στοκχόλμη
της Δανίας, καθώς τα ιππικά αγωνίσματα έγιναν εκεί εξαιτίας
της περίπλοκης αυστραλιανής νομοθεσίας σχετικά με την είσοδο
ζώων στη χώρα. Έτσι η φλόγα μεταφέρθηκε με αεροπλάνο από την
Αθήνα και προς τις δύο αυτές πόλεις.
Ιδιαίτερα λαμπρή υπήρξε η μεταφορά της φλόγας για τους Ολυμπιακούς
Αγώνες του 1968 στο Μεξικό, του 1976 στο Μόντρεαλ και του
1980 στη Μόσχα. Στην πρώτη περίπτωση, η ολυμπιακή φλόγα ταξίδεψε
κατά κύριο λόγο με πλοίο, ακολουθώντας την πορεία που είχε
χαράξει ο Χριστόφορος Κολόμβος από τη Βαρκελώνη και το Puerto
de Palos έως τις Μπαχάμες και από εκεί στο Μεξικό. Το 1976
η ολυμπιακή φλόγα μεταφέρθηκε από το Παναθηναϊκό Στάδιο στο
Ολυμπιακό Στάδιο του Μόντρεαλ, χάρη σε μια συσκευή αυτόματης
τηλεμεταφοράς. Το 1972 η φλόγα είχε μεταφερθεί στο Μόναχο
αποκλειστικά από δρομείς, για πρώτη φορά μετά το 1936, περνώντας
από την Ελλάδα, την Τουρκία, τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία, τη
Γιουγκοσλαβία, την Ουγγαρία, την Ανατολική και τη Δυτική Γερμανία.
Αποκλειστικά από δρομείς μεταφέρθηκε και η φλόγα το 1980 στη
Μόσχα.
|
