|
Oι
Φιλανδοί ξανάρχονται
Η κυριαρχία των αθλητών των ΗΠΑ στα αγωνίσματα του στίβου,
αποτέλεσμα της συστηματικής ενασχόλησής τους με τον αθλητισμό,
της ανάπτυξης αθλητικών θεσμών  (σύλλογοι,
πρωταθλήματα) και της εξέλιξης των προπονητικών μεθόδων στη
χώρα αυτή, είχε διαφανεί σε όλες τις προηγούμενες ολυμπιακές
διοργανώσεις. Η πρώτη φορά που αμφισβητήθηκε η πρωτοκαθεδρία
των Aμερικανών στο στίβο ήταν στους έβδομους Ολυμπιακούς Αγώνες,
όταν η Φιλανδία κατέκτησε 9 χρυσά μετάλλια, ακριβώς όσα και
οι αθλητές των ΗΠΑ. Συνολικά στους Αγώνες αυτούς οι Φιλανδοί
πέτυχαν δεκαπέντε πρώτες, δέκα δεύτερες και εννιά τρίτες νίκες.
Η πρώτη εντυπωσιακή εμφάνιση των Φιλανδών αθλητών είχε πραγματοποιηθεί
στους προηγούμενους Ολυμπιακούς Αγώνες, στη Στοκχόλμη το 1912,
όπου κατέκτησαν συνολικά επτά χρυσά μετάλλια. Ανάμεσα στους
πολλούς, καλούς αθλητές της διοργάνωσης εκείνης είχε ξεχωρίσει
ο Hannes Kolehmainen, κατακτώντας τρία χρυσά και ένα αργυρό
μετάλλιο στο στίβο. Η επιτυχία του Kolehmainen και των άλλων
Φιλανδών αθλητών οφειλόταν σε μεγάλο βαθμό στην εφαρμογή των
προπονητικών μεθόδων με τις οποίες ασκούνταν οι αθλητές στις
ΗΠΑ. Στους Αγώνες της Αμβέρσας η φιλανδική ομάδα εμφανίστηκε
ακόμη πιο δυνατή και κυριάρχησε στο στίβο, ιδίως στους δρόμους
μεγάλων αποστάσεων και στις ρίψεις. Μάλιστα, στο ακόντιο τρεις
Φιλανδοί αθλητές μονοπώλησαν τα μετάλλια.
Στην Αμβέρσα ο Kolehmainen ολοκλήρωσε την παρουσία του στους
Ολυμπιακούς Αγώνες σε ηλικία 31 ετών, κερδίζοντας στο αγώνισμα
του μαραθωνίου. Στους ίδιους Αγώνες εμφανίστηκε για πρώτη
φορά ο "διάδοχός" του, ο 23χρονος τότε Paavo Nurmi. Στους
Αγώνες της Αμβέρσας ο Nurmi κατέκτησε τρία χρυσά (10.000 μ.,
8.000 μ. ανώμαλου δρόμου ατομικό και ομαδικό) και ένα ασημένιο
μετάλλιο (5.000 μ.), εγκαινιάζοντας τη μεγάλη αθλητική του
πορεία, η οποία συνεχίστηκε με τη συμμετοχή του σε τρεις Ολυμπιακούς
Αγώνες (1920, 1924, 1928) και με την κατάκτηση συνολικά εννιά
χρυσών μεταλλίων και τριών αργυρών σε αγωνίσματα δρόμου μεγάλων
αποστάσεων.
Ο Nurmi προετοιμαζόταν να συμμετάσχει και στους Ολυμπιακούς
Αγώνες του 1932, στο Λος ΄Aντζελες, σχεδιάζοντας να ολοκληρώσει
τις ολυμπιακές του παρουσίες με ένα χρυσό μετάλλιο στο μαραθώνιο,
όπως είχε κάνει ο Kolehmainen. Μάλιστα, οι επιδόσεις του λίγους
μήνες πριν από τους Αγώνες τον καθιστούσαν τον πιθανότερο
νικητή. Ωστόσο, απαγορεύτηκε η συμμετοχή του, έπειτα από ένσταση
της σουηδικής ομοσπονδίας, που τον κατηγόρησε για επαγγελματισμό.
Οι "Iπτάμενοι Φιλανδοί" Kolehmainen και Nurmi εμφανίστηκαν
ξανά στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 1952, στο Ελσίνκι της Φιλανδίας.
Ήταν εκείνοι που άναψαν την ολυμπιακή φλόγα κατά την τελετή
έναρξης των δέκατων πέμπτων Ολυμπιακών Αγώνων.
|
