σημαντικότερες προσωπικότητες της εποχής του. Γιος του αυτοκράτοραΡωμανού Β' (959-963), ανέβηκε στο θρόνο μετά το θάνατο του Ιωάννη Α΄ Τζιμισκή (969-976), σεηλικία μόλις 18 χρόνων. Στα πρώτα χρόνια της βασιλείας του κυβερνούσεουσιαστικά το κράτος ο νόθος γιος του Ρωμανού Α΄ Λεκαπηνού (920-944),πρόεδρος Βασίλειος. Κατεξοχήν εκπρόσωπος της αριστοκρατικήςτάξης της Πρωτεύουσας, ο πρόεδρος Βασίλειος υπήρξε ο βασικόςρυθμιστής των πολιτικών πραγμάτων, γεγονός που οδήγησε στην αντίδρασητων μεγάλων αριστοκρατικών οικογενειών της Μικράς Ασίας, η οποίαεκδηλώθηκε με τις εξεγέρσεις των στρατηγών Βάρδα Σκληρού και ΒάρδαΦωκά.
Τα κινήματα αυτά δημιούργησαν μια σχεδόν εμπόλεμηκατάσταση στο εσωτερικό του κράτους και, σε συνδυασμό με τις εξωτερικέςαπειλές, αποτέλεσαν μεγάλη δοκιμασία για την αυτοκρατορία. Με τοθάνατο του Βάρδα Φωκά, την υποταγή του Βάρδα Σκληρού και τον εξορισμό τουΒασιλείου, ο Βασίλειος Β' παρέμεινε μοναδικός και αδιαφιλονίκητοςηγέτης της αυτοκρατορίας.
Στα χρόνια του σημειώθηκαν σημαντικέςεπιτυχίες σε όλα τα μέτωπα: νίκες εναντίον του βουλγάρου ηγέτη Σαμουήλ,επέκταση των συνόρων στις περιοχές της Ιβηρίας και της Γεωργίας,σύναψη ανακωχής με το χαλίφη της Αιγύπτου και σημαντικές επιτυχίεςτων βυζαντινών διοικητών της νότιας Ιταλίας απέναντι σε επιθέσειςΝορμανδών, Αράβων και Γερμανών. Παράλληλα, στον εσωτερικό τομέαακολούθησε μια πολιτική έντονα αντίθετη προς τα συμφέροντα τηςαριστοκρατικής τάξης.
Κατάργησε την προνομιακή μεταχείριση τωνανώτατων αξιωματούχων σε θέματα δικαστικά και ακύρωσε κάθε αγοράγης που ανήκε σε "κοινότητα χωρίου" και είχε πραγματοποιηθεί από μέρος τωνδυνατών από το 928 και εξής. Το δημοσιονομικό μέτρο τουαλληλέγγυου (996), το σύστημα δηλαδή της συλλογικής φορολογικήςευθύνης μιας κοινότητας, σύμφωνα με το οποίο οι δυνατοί όφειλαννα καταβάλλουν τους φόρους των οικονομικά αδυνάτων, φανερώνεικαθαρά τους στόχους του να υποστηρίξει τους αδύνατους και ναπεριορίσει την υπερβολική ισχύ των δυνατών.
Τέλος, για ναμειώσει τη δύναμη των στρατηγών των θεμάτων, δηλαδή των διοικητώνμεγάλων γεωγραφικά περιοχών, τοποθέτησε μια σειράστρατηγών-φρουράρχων σε επίκαιρες θέσεις και σημαντικές πόλεις, οιοποίοι υπάγονταν απευθείας στον αυτοκράτορα.