Η λιθοτεχνία της Νεολιθικής εποχής περιλαμβάνει, εκτός από τα λίθινα λειασμένα εργαλεία, και σκεύη. Τα πρωιμότερα δείγματα χρονολογούνται, με βάση τα ευρήματα από το Σέσκλο και το Αχίλλειο Θεσσαλίας, στην Αρχαιότερη Νεολιθική. Ιδιαίτερα αυξημένη φαίνεται η παραγωγή λίθινων αγγείων κατά την προχωρημένη Αρχαιότερη Νεολιθική στη Θεσσαλία και στη νότια Ελλάδα, ενώ κατά τη Μέση Νεολιθική είναι εξαιρετικά περιορισμένη. Δείγματα λίθινων σκευών από τη Μακεδονία και τα νησιά ανάγονται στη Νεότερη Νεολιθική.

Σχιστόλιθος, οφίτης, μάρμαρο είναι μερικά από τα υλικά στα οποία λαξεύονται τα λίθινα αγγεία. Το μέγεθός τους είναι κατά κανόνα μικρό: διάμετρος ή μήκος 4-15, ύψος 2,5-17 εκατοστά περίπου. Χαρακτηριστική είναι η ποικιλία των σχημάτων, τα οποία σε μεγάλο ποσοστό μιμούνται κεραμικά πρότυπα, όπως ημισφαιρικές φιάλες με δακτυλιόσχημη βάση, φιάλες με πεπλατυσμένη βάση και φιάλες με πόδι. Παράλληλα υπάρχουν και ρηχά σκεύη, όπως ελλειψοειδή ή τετράπλευρα πινάκια. Κατά τη Νεότερη Νεολιθική ξεχωρίζουν οι μαρμάρινες φιάλες με ευθύγραμμα τοιχώματα και δακτυλιόσχημη βάση από το Σάλιαγκο Κυκλάδων, καθώς και το κωνικό ποτήρι, οξυπύθμενο ή με επίπεδη βάση, σύμφωνα με ευρήματα από την Κέα, τη Νάξο και τη Σάμο.

Το μικρό μέγεθος των λίθινων αγγείων αφενός καθιστά αινιγματική τη χρήση τους σε καθημερινή βάση. Αφετέρου η επιδέξια και χρονοβόρα κατασκευή τους υποδηλώνει κάποια ιδιαιτερότητα στη χρήση τους, η οποία παραμένει ανεξιχνίαστη. Ίχνη χρώματος στον πυθμένα κάποιων λίθινων φιαλών δίνουν μια διάσταση της χρήσης τους ως γουδιά για το θρυμματισμό και την περαιτέρω φύλαξη γαιωδών χρωμάτων (αιματίτη, μαλαχίτη ή αζουρίτη), που χρησιμοποιούνταν για την κόσμηση του σώματος.