1833 |  1843 |  1863 |  1864 |  1875 |  1881 |  1911 |  1912-14 |  1919 |  1927 |  1935 |  1947
Ο μεσοπόλεμος και το Σύνταγμα του 1927

Η περίοδος του μεσοπολέμου στην Ελλάδα χαρακτηρίστηκε από την προσπάθεια ανασυγκρότησης μετά από τις νέες δραματικές αλλαγές που προκάλεσε η Μικρασιατική καταστροφή. Η διχοτόμηση του πληθυσμού σε βενιζελικούς - βασιλικούς ήταν συνεχιζόμενο αποτέλεσμα του Εθνικού Διχασμού. Στο κοινοβουλευτικό επίπεδο η περίοδος αυτή στιγματίστηκε από μια σειρά κινημάτων και κυβερνητικών ανατροπών καθώς και πολιτικής διαμάχης γύρω από το θέμα του πολιτεύματος (βασιλευομένη ή αβασίλευτη δημοκρατία). Οξύμωρο σχήμα, και ενδεικτικό της δυσλειτουργίας των πολιτικών θεσμών, είναι ότι το δημοκρατικό καθεστώς ψηφίστηκε το 1924 από μία κυβέρνηση που προήλθε από την κατάλυση των συνταγματικών θεσμών. Το 1926 έγινε μια προσπάθεια αποκατάστασης του ομαλού πολιτικού κλίματος με την προκήρυξη νέων εκλογών και το διορισμό επιτροπής για την επεξεργασία νέου συντάγματος.

Το σύνταγμα του 1927 ήταν το αρτιότερο και προοδευτικότερο από τα ως τότε ελληνικά συντάγματα, αν και δεν διακρινόταν από ιδιαίτερη πρωτοτυπία καθώς στηρίχτηκε σε μεγάλο βαθμό στα συντάγματα του 1911 και του - θνησιγενούς - 1925. Το νέο σύνταγμα καθιέρωσε το θεσμό του αιρετού ανώτατου άρχοντα, δηλαδή του Προέδρου της Δημοκρατίας και επανέπεφερε το θεσμό της Γερουσίας, η οποία ήταν αιρετή και εκτελούσε και χρέη ανωτάτου δικαστηρίου. Καθιέρωνε ρητά το κοινοβουλευτικό σύστημα, το οποίο εξαρτούσε την κυβέρνηση από την εμπιστοσύνη της Βουλής. Επανίδρυσε το Συμβούλιο της Επικρατείας ως ανώτατο διοικητικό δικαστήριο. Βελτίωσε την προστασία ορισμένων ατομικών ελευθεριών και εισήγαγε για πρώτη φορά στην Ελλάδα ορισμένα κοινωνικά δικαιώματα όπως η ελευθερία της τέχνης και της επιστήμης, το δικαίωμα της εργασίας κλπ.


Aγόρευση του Eλ. Bενιζέλου