1833 |  1843 |  1863 |  1864 |  1875 |  1881 |  1911 |  1912-14 |  1919 |  1927 |  1935 |  1947
Διαμόρφωση των συνόρων του ελληνικού κράτους



'Αμεσο αποτέλεσμα της ελληνικής επανάστασης του 1821 ήταν η δημιουργία του νεοελληνικού κράτους. Το νεοσύστατο κράτος αναγνωρίστηκε για πρώτη φορά από τις Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής το Φεβρουάριο του 1830 με το πρωτόκολο του Λονδίνου. Δύο χρόνια αργότερα, το 1832, νεότερη συνθήκη αναγνωρίζει την Ελλάδα ως "ανεξάρτητον μοναρχικόν κράτος", "υπό την κυριαρχίαν του πρίγκηπος Όθωνος της Βαυαρίας και την εγγύησιν των τριών Αυλών". Την ίδια χρονιά καθορίζονται και τα πρώτα σύνορα του ελληνικού κράτους που φτάνουν στο βορρά στη γραμμή Aμβρακικού - Σπερχειού.

Το 1863, μετά από πολύχρονες διαπραγματεύσεις και με ομόφωνο ψήφισμα του Ιονίου Κοινοβουλίου, η Συνθήκη του Λονδίνου αναγνωρίζει την προσάρτηση των Επτανήσων στην Ελλάδα. Στις 3 Αυγούστου 1864, μάλιστα, οι πληρεξούσιοι της Επτανήσου έγιναν δεκτοί σε πανυγηρική συνεδρίαση της Εθνικής Συνελεύσεως και άρχισαν να παίρνουν μέρος στις εργασίες της.

Το 1881, μετά από την αναζωπύρωση των πολεμικών συρράξεων στην περιοχή των Βαλκανίων και μετά από συνεχείς διπλωματικές διαπραγματεύσεις, παραχωρείται στο ελληνικό κράτος το μεγαλύτερο μέρος της Θεσσαλίας και η περιοχή της 'Αρτας.

Οι Βαλκανικοί Πόλεμοι (1912-13) καθορίζουν το καθεστώς το συνόρων των βαλκανικών κρατών και της Οθωμανική Αυτοκρατορίας. Με τις νέες συνθήκες τα ελληνικά σύνορα επεκτείνονται και προσαρτώνται η Ήπειρος, η Μακεδονία, τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου και η Κρήτη.

Επίσης, μετά την λήξη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, το 1919 με τη συνθήκη του Νεϊγύ, η Δυτική Θράκη προσαρτάται στο ελληνικό κράτος.

Η τελική διαμόρφωση των ελληνικών συνόρων λαμβάνει χώρα μετά τη λήξη του Β· Παγκοσμίου Πολέμου, το 1947, με την προσάρτηση των Δωδεκανήσων.