Οι προσδοκίες

Από την άλλη πλευρά, η ελληνική εξωτερική πολιτική διέπραξε το λάθος να υπερεκτιμήσει τις δυνατότητες συλλογικής αντίστασης των βαλκανικών χωρών απέναντι στις γερμανικές δυνάμεις. Η βαλκανική πολιτική της ελληνικής κυβέρνησης κατά τη δεκαετία του 1930, ειδικά η καλλιέργεια στενών δεσμών με την Τουρκία, είχε οδηγήσει το Μεταξά να ελπίζει σε σημαντική αρωγή σε περίπτωση γερμανικής επίθεσης.

Παρά την αποτυχία του βαλκανικού συμφώνου να διατηρήσει τη συνοχή των βαλκανικών χωρών, η ελληνική κυβέρνηση εξακολουθούσε να ελπίζει σε πολιτική ή και αμυντική αρωγή από την Τουρκία, η οποία δεσμευόταν από σειρά συνθηκών με την Ελλάδα αλλά και με τις δυτικές δυνάμεις από το 1939. Παρόμοιες ελπίδες διακατείχαν και τη βρετανική στρατιωτική και πολιτική ηγεσία, τόσο για την προοπτική τουρκικής αρωγής όσο και για την ουδετερότητα ή αντίσταση άλλων βαλκανικών χωρών σε πιθανή προέλαση των γερμανικών δυνάμεων.