Η διεθνοποίηση της σύρραξης

Με την επιδείνωση των καιρικών συνθηκών το χειμώνα του 1940-1941 και την προσωρινή διακοπή των εχθροπραξιών στο αλβανικό μέτωπο, οι δύο εμπόλεμες χώρες αξιοποίησαν την ανάπαυλα προκειμένου να εξασφαλίσουν μια πιο θετική έκβαση. Η ιταλική κυβέρνηση αποφάσισε στις αρχές Δεκεμβρίου να ζητήσει από τη Γερμανία να διαμεσολαβήσει στην Ελλάδα για την αναστολή των εχθροπραξιών.

Από την πλευρά της, η κυβέρνηση Μεταξά απηύθυνε πρόταση στη Βρετανία για τη δημιουργία μετώπου στα Βαλκάνια εναντίον των δυνάμεων του 'Αξονα. Η πρόταση αυτή, ωστόσο, δε στηριζόταν σε μια ρεαλιστική αποτίμηση των στρατηγικών προτεραιοτήτων της Βρετανίας. Με δεδομένη τη σημασία του βορειοαφρικανικού μετώπου για τον πόλεμο εναντίον του Αξονα, η Βρετανία δε διέθετε την πολυτέλεια να διασπάσει περαιτέρω τις στρατιωτικές της δυνάμεις με την προσθήκη ενός ακόμα μετώπου.

Η αντιπρόταση της βρετανικής κυβέρνησης για αποστολή περιορισμένων στρατιωτικών δυνάμεων στην Ελλάδα, προκειμένου να αντιμετωπιστεί πιθανή γερμανική εισβολή, προκάλεσε την αντίδραση του Μεταξά. Κατά την άποψή του, η βρετανική αρωγή στην Ελλάδα θα έπρεπε να παρέχει εγγυήσεις για αποτελεσματική άμυνα του ελληνικού εδάφους. Σε αντίθετη περίπτωση, η Ελλάδα διέτρεχε τον κίνδυνο να προκαλέσει ή να επισπεύσει τη γερμανική επέμβαση δίχως να διαθέτει επαρκείς δυνάμεις για την αντιμετώπισή της.