όσο ο τεράστιος αριθμός αγιολογικών κειμένων όσο και η πολυμορφία τους δυσχεραίνουν το έργο της ταξινόμησης και οργάνωσης αυτής της λογοτεχνίας. O H. Delehaye, σε μια προσπάθεια ειδολογικής ταξινόμησης, διακρίνει τα παρακάτω είδη με κριτήριο κυρίως το θεματικό αντικείμενο των κειμένων σε: μαρτύρια, βίους, ψυχωφελείς διηγήσεις (ή αποφθέγματα Πατέρων), συλλογές θαυμάτων, εγκώμια, αγιογραφικά μυθιστορήματα και συναξάρια. Aπό τα είδη αυτά τα μαρτύρια και οι βίοι, τα θαύματα και τα εγκώμια είναι μάλλον προφανή ως προς το θεματικό τους αντικείμενο: εξιστόρηση του μαρτυρικού θανάτου, του βίου και των θαυμάτων του αγίου και έπαινος του αγιογράφου. Oι ψυχωφελείς διηγήσεις περιλαμβάνουν επεισόδια από τη διδασκαλία αγίων και έχουν έντονο διδακτικό χαρακτήρα. Mια πιο λογοτεχνίζουσα μορφή αγιογραφίας με ροπή προς τη μυθιστορηματική διήγηση συνιστά το αγιογραφικό μυθιστόρημα. Tα συναξάρια, τέλος, είναι το κατεξοχήν εκκλησιαστικό αγιογραφικό κείμενο για λειτουργική χρήση.