ι ποιητές των κανόνων αντλούν τα θέματά τους από τη ζωή του Χριστού (δεσποτικοί κανόνες), της Θεοτόκου (θεομητορικοί κανόνες) και των αγίων (αγιολογικοί κανόνες). Οι δεσποτικοί κανόνες θεωρούνται και οι αρχαιότεροι του είδους. Σ' αυτούς πρέπει να προστεθούν και οι κανόνες που αφορούν διάφορες περιστάσεις του ανθρώπινου βίου, όπως για παράδειγμα οι ικετήριοι, παρακλητικοί και δοξολογικοί.
Οι κανόνες, όπως και τα κοντάκια, είναι γραμμένοι στην κοινή γλώσσα και το μέτρο τους βασίζεται στη δυναμική θέση του τόνου. Είναι γνωστοί και ως ασματικοί κανόνες. Εξαίρεση αποτελούν οι ιαμβικοί κανόνες, που κάτω από την επίδραση του κλασικιστικού πνεύματος συνετέθησαν σε αρχαιοπρεπή γλώσσα και στο κλασικό ιαμβικό τρίμετρο. Πρόκειται για μια τάση που βρήκε ελάχιστους μιμητές. Οι τρεις γνωστοί ιαμβικοί κανόνες, που χρησιμοποιούνται ακόμη στη λατρευτική ζωή της εκκλησίας, παραδίδονται με το όνομα του Ιωάννη Δαμασκηνού ή κάποιου Ιωάννη Αρκλά.