Σύμφωνα με τη σύμβαση αυτή, οι προτεινόμενες αναπαραστάσεις προσπαθούν να αποδώσουν την εικόνα των πραγμάτων της συγκεκριμένης περιόδου. Ο βωμός όπου τελούνται οι θυσίες ανακαλεί πραγματικά πρότυπα βωμών ρωμαϊκών χρόνων, όπως ακριβώς και η σφαγιαστική μάχαιρα του ιερέα. Ομοίως, το οίκημα, το αφιερωμένο στον Αγαθό Δαίμονα και την Αγαθή Τύχη, όπου ο υποψήφιος για χρηστηριασμό παρέμενε στην αρχή αλλά και στο τέλος της επίσκεψής του στο μαντείο, αποδίδεται ως καταγώγιο, οίκημα φιλοξενίας δηλαδή (εκ του κατάγομαι = καταλύω), σαν κι αυτά που υπήρχαν κατά τους ελληνιστικούς και ρωμαϊκούς χρόνους στα μεγάλα ιερά (Ολυμπία, Επίδαυρος, Δήλος κ.α.) για τη διαμονή των προσκυνητών. Για τη μορφή όμως του αντίστοιχου οικήματος της Λιβαδειάς δεν έχουμε απολύτως καμία πληροφορία και, για το λόγο αυτό, το κτήριο αποδίδεται λιτό, με δωμάτια (ανδρώνες) εφοδιασμένα απλώς με ξύλινα ανάκλιντρα, η μορφή των οποίων είναι γνωστή από την εικονογραφία των χρόνων της αρχαιότητας.

 

Η ίδια αρχή ακολουθείται και στην αναπαράσταση του ναού του Τροφωνίου, ο οποίος εμφανίζεται ως ένας απλός μονόχωρος σηκός, στο βάθος του οποίου στέκεται το λατρευτικό άγαλμα του θεού. Αυτό αναπαραστάθηκε με βάση ρωμαϊκά αντίγραφα αγαλμάτων του Ασκληπιού, με τον οποίο έμοιαζε, κατά τη μαρτυρία του Παυσανία, καθώς εικονιζόταν με σκήπτρο, στο οποίο ήταν τυλιγμένα φίδια. Αντίστοιχα, την περιγραφή του Παυσανία έχει ως βάση και η αναπαράσταση της διαμορφωμένης κτιστής εισόδου στο κάθετο άνοιγμα της γης που οδηγούσε στο άντρο του Τροφωνίου. 

 

Η δράση της αναπαράστασης ακολουθεί πιστά την πορεία των τελουμένων, όπως αυτή περιγράφεται από τον Παυσανία. Κεντρικός της ήρωας είναι κάποιος που ονομάζεται Τίμαρχος, από τη μαρτυρία του Χαιρωνέα Πλουτάρχου για έναν συντοπίτη του με το όνομα αυτό, που κατέβηκε στο υπόγειο μαντικό σπήλαιο και παρέμεινε εκεί για δυο νύχτες και μία ημέρα. Οι εμπειρίες που οι χρηστηριαζόμενοι βίωναν εκεί δεν μας είναι γνωστές, και για το λόγο αυτό πραγματοποιείται μια φανταστική απεικόνιση του κόσμου των νεκρών, στον οποίο υπετίθετο πως εισερχόταν όποιος κατέβαινε στο μαντικό σπήλαιο.