|
Πανελλήνιοι Αγώνες: β' μέρος
Η αποχώρηση του Πανελληνίου και του Παναιτωλικού από το ΣΕΑΓΣ
το 1902 σήμανε πρακτικά τη διάσπαση του Συνδέσμου, που ως
εκ τούτου αδυνατούσε να διοργανώσει τους Πανελλήνιους Αγώνες
τόσο το  1902
όσο και το 1903. Έτσι, οι δεύτεροι Πανελλήνιοι Αγώνες έγιναν
μετά την επανένωση του ΣΕΑΓΣ το 1904. Σε αυτούς μετείχαν μόνο
8 σύλλογοι, 4 λιγότεροι σε σχέση με το 1901. Οι Πανελλήνιοι
Αγώνες συνεχίστηκαν σε ετήσια βάση έως και το 1912. Ωστόσο,
από την επόμενη χρονιά και έως το 1924 ματαιώθηκαν αρκετές
φορές. Συγκεκριμένα, εξαιτίας των Βαλκανικών Πολέμων δε διοργανώθηκαν
το 1913, ενώ οι αγώνες του 1915-1916 και του 1918 ματαιώθηκαν
λόγω της πολιτικής έντασης εξαιτίας του Εθνικού Διχασμού και
του Α' Παγκόσμιου Πολέμου αντίστοιχα. Τέλος, ο πόλεμος και
η ήττα του ελληνικού στρατού στη Μικρά Ασία οδήγησε στη ματαίωση
των Πανελλήνιων Αγώνων του 1921-1923.
Σε αυτή τη γεμάτη ένταση περίοδο, στη διάρκεια της οποίας δοκιμάστηκαν τα όρια της αλυτρωτικής πολιτικής του ελληνικού κράτους, και με μοναδική εξαίρεση τη διοργάνωση του 1906, σε όλες τις υπόλοιπες πανελλήνιες αθλητικές διοργανώσεις συμμετείχαν και σύλλογοι που δε δραστηριοποιούνταν εντός της ελληνικής επικράτειας. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση των Πανελλήνιων Αγώνων του 1907, όπου μετείχαν 13 σύλλογοι, εκ των οποίων 2 ήταν από τη Σμύρνη και άλλοι 3 από την Κωνσταντινούπολη, τη Λεμεσό και το Κάιρο. Χαρακτηριστική είναι και η περίπτωση των αγώνων του 1925, που διοργανώθηκαν στην Κύπρο από το Γ.Σ. Ολύμπια Λεμεσού, ένα ιδιαίτερα δραστήριο αθλητικό σωματείο και ιδρυτικό μέλος του ΣΕΑΓΣ. Στους αγώνες αυτούς, οι οποίοι ήταν οι πρώτοι και οι μοναδικοί που έγιναν εκτός της ελληνικής επικράτειας, έλαβαν μέρος 6 σύλλογοι από την Κύπρο, 1 από την Αλεξάνδρεια και 9 από την Ελλάδα, -μεταξύ των οποίων ο Πανιώνιος και ο Απόλλωνας που ιδρύθηκαν στη Σμύρνη και συνέχιζαν πλέον τη δράση τους στην Αθήνα.
Το 1926 οι Πανελλήνιοι Αγώνες διεξήχθησαν και πάλι στην Αθήνα, ενώ το 1927 έγιναν για πρώτη φορά στη Θεσσαλονίκη. Η διοργάνωση ανατέθηκε στον Ηρακλή, ένα σύλλογο που ιδρύθηκε το 1908 και έλαβε μέρος για πρώτη φορά στους Πανελλήνιους Αγώνες το 1914, δηλαδή αμέσως μετά το τέλος των Βαλκανικών Πολέμων και την ενσωμάτωση της Θεσσαλονίκης στο ελληνικό κράτος. Ήταν η πρώτη φορά που κάποιος σύλλογος από τη Θεσσαλονίκη μετείχε σε Πανελλήνιους Αγώνες, αν και το 1906 αθλητές από τη Θεσσαλονίκη είχαν λάβει μέρος στη Μεσολυμπιάδα. Μάλιστα, οι στολές των αθλητών αυτών ήταν μαύρες, σε μια συμβολική πράξη που παρέπεμπε στο αίτημα της Ένωσης με την Ελλάδα.
Τομή στη διοργάνωση των αγώνων αποτέλεσε το 1929, καθώς ο
ΣΕΓΑΣ, όπως μετονομάστηκε το 1928 ο ΣΕΑΓΣ, αποφάσισε τη διοργάνωση
δύο παράλληλων "πρωταθλημάτων", ένα για τη Βόρεια
Ελλάδα και ένα για τη Νότια. Το πρώτο θα διοργανωνόταν στη
Θεσσαλονίκη με ευθύνη του Ηρακλή και το δεύτερο στην Αθήνα
από τον ίδιο το ΣΕΓΑΣ. Τα πρωταθλήματα αυτά θα αποτελούσαν
κριτήριο για τη συμμετοχή των αθλητών στους Πανελλήνιους Αγώνες,
στους οποίους θα λάμβαναν μέρος μόνο οι τρεις πρώτοι νικητές
κάθε αγωνίσματος των δύο πρωταθλημάτων. Στο πρωτάθλημα του
Βορρά συμμετείχαν 100 περίπου αθλητές από 11 συλλόγους της
Μακεδονίας και της Θράκης και στο πρωτάθλημα του Νότου περίπου
160 αθλητές από ισάριθμους συλλόγους. Ωστόσο, τη χρονιά αυτή
τελικά δεν προκηρύχθηκαν Πανελλήνιοι Αγώνες. Το ίδιο σύστημα
ακολουθήθηκε και την επόμενη χρονιά. Ωστόσο, οι Πανελλήνιοι
Αγώνες που διοργανώθηκαν στη Θεσσαλονίκη δε σημείωσαν επιτυχία.
Έτσι, από το 1931 ο θεσμός των Πανελληνίων επανήλθε στην προγενέστερη
μορφή του με την κατάργηση του "προκριματικού" χαρακτήρα
των πρωταθλημάτων Βόρειας και Νότιας Ελλάδας.
|
