Η τροφή είναι περίεργο πράγμα.
Είναι πρωί, ξυπνάς, έτοιμος να ξεκινήσεις μια δύσκολη μέρα.
Το πρωί σχολείο, παιχνίδι, μάθημα, διάβασμα και ό,τι άλλο. Αμέσως μετά αθλητισμός και λίγο αργότερα μουσική. Αγγλικά και διάβασμα ξανά. Λίγη τηλεόραση και ένα βιβλίο. Μπάνιο, ύπνος και αύριο ξανά από την αρχή.
Πολλές φορές μέσα στη μέρα πεινάς και διψάς.
Το φαγητό, η τροφή καλύτερα, ό,τι τρώμε και ό,τι πίνουμε, δεν ικανοποιεί μόνο την πείνα και τη δίψα μας αλλά και ανάγκες που δε μας στέλνουν τόσο έντονα σήματα. Όπως δεν μπορούμε να ξεδιψάσουμε με πιο πολύ φαγητό ή να μην πεινάμε με περισσότερο νερό, έτσι δεν μπορούμε να δυναμώσουμε με περισσότερα λίπη αντί για βιταμίνες ή με περισσότερες πρωτεΐνες αντί για υδατάνθρακες.
Τα χρειαζόμαστε όλα.
Και τα παίρνουμε όλα.
Πώς; Πού να ξέρω πώς να ξεχωρίσω τα τρόφιμα; Είναι απλό να τα χωρίζω σε χρήσιμα και άχρηστα, αλλά είναι σωστό; Μου αρέσει το παγωτό, αλλά θα ήθελα να ρωτήσω αν πρέπει να τρώω. Ή μήπως πρέπει να ρωτήσω πόσο πρέπει να τρώω; Αγαπώ τα ροδάκινα, αλλά μπορώ να τρώω μόνο ροδάκινα από φρούτα;
Ζάχαρη, ασβέστιο, γάλα, σοκολάτα... πότε, πόσο, πρέπει, γιατί, τι, πώς... Θα τρελαθώ... Θα πεθάνω από την πείνα μέχρι να αναλύσω τα πάντα. Ή ...
Ή να διαβάσω την ετικέτα.
Εκεί τα λέει όλα ή θα έπρεπε να τα λέει όλα.
Άρα, δεν τρώω τρόφιμα χωρίς ετικέτα.
Δύο πράγματα μπορεί να συμβαίνουν: ή θα έπρεπε να ξέρω -όπως στα φρούτα και τα λαχανικά- τι περιέχουν ή κάποιος θέλει να μου το κρατήσει κρυφό.

Ψυχραιμία
Ας αρχίσουμε από την αρχή.
Το πρωί χρειάζομαι ενέργεια, δύναμη για τη μέρα που αρχίζει.
Μάθημα πρώτο: τι χρειάζεσαι το πρωί το ξέρει η μαμά και ο μπαμπάς και έχουν φροντίσει να το περιέχει το πρωινό σου. Μέχρι το μεσημέρι περίπου έχεις αρκετά καύσιμα ή μήπως όχι;
Για παράδειγμα έχουμε στο σχολείο ένα χώρο γεμάτο χρώματα, λαμπερά περιτυλίγματα, εντυπωσιακά μπουκάλια και κουτάκια, αλλά και μοσχοβολιστά ψωμάκια με ό,τι θέλεις μέσα. Άντε να διαλέξεις, άντε να μαντέψεις τι χρειάζεσαι το πρωί.
Έφαγες πρωινό; Τι ήταν; Σίγουρα δεν τρώμε λουκάνικα και μπέικον όπως οι βόρειοι λαοί. Χρειαζόμαστε όμως λίγη ζάχαρη, ενέργεια από δημητριακά, φυτικές τροφές για να λειτουργεί καλά ο οργανισμός μας και θέλουμε το πρωινό μας να μας φτιάχνει τη διάθεση.
Λίγη ζάχαρη και πολύ χρώμα για καλημέρα. Καραμέλες; Λάθος, πολλή ζάχαρη και χημικό χρώμα. ΦΡΟΥΤΑ; Πολύ σωστά, φρούτα δροσερά και ζωντανά, αλλά και αποξηραμένα ή φρούτα μαρμελάδα. Πολλά χρώματα! Μην ξεχνάς βέβαια ότι λαμπερό και χρυσό χρώμα έχει και το μέλι.
Πάρε χαρτί και μολύβι και γράψε όσα φρούτα μπορείς να θυμηθείς. Κανένα δεν είναι άχρηστο και ασήμαντο. Απ’ όλα λοιπόν, δεν έχει «μη» στα τρόφιμα.

Και άσκηση!!!
Ο Γιάννης τρώει απ' όλα. Περίπου απ' όλα. Δεν τρώει ποτέ λαχανικά χωρίς κρέας και χωρίς κάτι πιο «γευστικό». Επίσης δεν τρώει το πρωί. «Τσιμπάει» κάτι από τα «πολύχρωμα» του κυλικείου, για την ακρίβεια «τσιμπάει» σε κάθε διάλειμμα. Δεν αισθάνεται δυνατός για να συνεχίσει, γιατί, χωρίς να το ξέρει, δεν προσφέρει στον οργανισμό του όλα όσα χρειάζεται. Δεν πεινά αλλά δεν έχει και δύναμη και έτσι τρώει πιο πολύ. Λάθος όμως. Κι έτσι βαριέται να κάνει γυμναστική. Έχει ροδοκόκκινα μάγουλα αλλά λαχανιάζει όταν τρέχει.
Η Βίλυ τρέχει και δε λαχανιάζει. Κρυφάκουσε το γυμναστή και άκουσε να λέει στο Γιάννη ότι πρέπει να αδυνατίσει. Όσο πιο αδύνατη τόσο καλύτερα, πιστεύει. Δεν τρώει κρέας, λάδι, τυρί και γάλα γιατί έχουν λίπος. Έτσι όμως δεν παίρνει αρκετές πρωτεΐνες, σίδηρο, ασβέστιο και άλλα στοιχεία. Τρέχει λοιπόν, δε λαχανιάζει, αλλά όλοι ανησυχούν. Γιατί άραγε; Πέρσι, μία απλή γρίπη κράτησε δέκα μέρες και ο παιδίατρος επέμενε ότι η Βίλυ πρέπει να τρώει καλά. Ο Γιάννης μένει κοντά στη Βίλυ και αποφάσισαν να πηγαίνουν κάθε μέρα σχολείο με τα ποδήλατά τους. Πριν φύγουν, τρώνε ένα πρωινό γεμάτο ενέργεια, αλλά ελαφρύ, και ξεκινούν. Στο πρώτο διάλειμμα τρώνε μαζί ένα κομμάτι κέικ που έφερε ο Γιάννης, στο επόμενο αγοράζουν ένα χυμό και πίνουν. Γύρω στις δώδεκα θα φάνε ένα σάντουιτς με τυρί και ντομάτα που έφερε η Βίλυ. Και αργότερα παίζουν ένα παιχνίδι, κάθε μέρα ο ένας φέρνει ένα φρούτο για τον άλλον.
Το μεσημέρι τρώει ο καθένας σπίτι του, ό,τι υπάρχει στο τραπέζι, και μετά φτιάχνουν αστείες ιστορίες με φαγητά για να περάσουν το απόγευμά τους.
Τελικά το πιο αστείο φαγητό είναι...

Το νέο εκπαιδευτικό πρόγραμμα του ΙΜΕ με τίτλο «Είμαι όπως τρώω...», που διαμορφώθηκε σε συνεργασία με το Ίδρυμα ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΔΑΣΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ, κοινωφελή οργανισμό ειδικό σε θέματα διατροφής, απευθύνεται σε παιδιά όλων των τάξεων του Δημοτικού και της Α' Γυμνασίου και η λειτουργία του θα ξεκινήσει στις αρχές Φεβρουαρίου 2008. Πληροφορίες στο τηλ. 212 254 0667.