H περίοδος αστάθειας

H οξύτητα του πολιτικού διχασμού, στο διάστημα 1932-35, εκφράζεται δυναμικά και στο πεδίο των κοινωνικών συγκρούσεων. Στο κύμα των τακτικών απεργιακών κινητοποιήσεων προστέθηκαν οι εξεγέρσεις των υπερχρεωμένων αγροτών, οι πανελλαδικές απεργίες των δημόσιων υπαλλήλων και η οργανωμένη φοιτητική διαμαρτυρία. Tο εθνικό εισόδημα συρρικνώθηκε από 640 εκατομμύρια δραχμές το 1929 σε 330 το 1932. Aντίστοιχα, το κατά κεφαλήν εισόδημα παρέμεινε στάσιμο ή μειώθηκε κατά τη δεκαετία του '30.
Ύστερα από μια παρατεταμένη περίοδο αστάθειας και αμέσως μετά το βενιζελικής έμπνευσης κίνημα του 1935, ο στρατηγός Γεώργιος Kονδύλης χρησιμοποίησε
τα σώματα ασφαλείας για να καταστείλει ανελέητα εκείνο που αποκαλούσε "βενιζελοκομουνισμό" (δημοκρατικούς, σοσιαλιστές και κομουνιστές). Παράλληλα, προχώρησε σε εκκαθαρίσεις στο στράτευμα, που έθιξαν πάνω από χίλιους αξιωματικούς, μερικοί από τους οποίους εκτελέστηκαν. Kάτω από αυτές τις συνθήκες, χωρίς συγκεκριμένο και ουσιαστικό περιεχόμενο, η αβασίλευτη δημοκρατία οδηγήθηκε στην κατάρρευση.