.
FHW Button

Εσωτερική κατάσταση

ο κράτος που κλήθηκε να κυβερνήσει ο Ιωάννης Η' βρισκόταν στο τελευταίο στάδιο πριν από την πτώση. Εδαφικά περιλάμβανε μόνο την Κωνσταντινούπολη και τα περίχωρά της, ενώ στο εσωτερικό του ήταν επίσης αισθητή η παρακμή. Η οικονομική εξασθένιση μάλιστα ήταν τέτοια που δεν επέτρεψε στον αυτοκράτορα να κόψει χρυσό νόμισμα. Η κοπή χρυσού νομίσματος ήταν σπάνια ήδη από τα χρόνια του Μανουήλ Β', ενώ επί Ιωάννη Η' επικράτησε το αργυρό νόμισμα.

Μόνο στο δεσποτάτο του Μοριά οι Βυζαντινοί συνέχισαν να έχουν επιτυχίες εναντίον των λατίνων γειτόνων τους. Το 1427, ο κόμης της Κεφαλληνίας και Ηπείρου Carlo Tocco ηττήθηκε σε ναυμαχία από τους Βυζαντινούς και προτίμησε να έρθει σε συνεννόηση με τους τελευταίους. Πάντρεψε το 1428 την ανηψιά του με τον έναν από τους δεσπότες του Μοριά, τον Κωνσταντίνο, δίνοντάς της ως προίκα τις υπόλοιπες κτήσεις του στην Πελοπόννησο. Το 1430 ο Κωνσταντίνος κατέλαβε την Πάτρα, ενώ ο αδελφός του Θωμάς νίκησε τον πρίγκηπα Centurione II Zaccaria της Αχαΐας, ο οποίος του έδωσε ως σύζυγο την κόρη του μαζί με τις περισσότερες κτήσεις του στο Μοριά. Έτσι, το 1430 όλη η Πελοπόννησος εκτός από τις βενετικές κτήσεις Μεθώνη, Κορώνη, Ναύπλιο και Άργος ανήκε στους Βυζαντινούς. Όταν ύστερα από δύο χρόνια (1432) ο Κωνσταντίνος κατέλυσε τελείως το πριγκηπάτο της Αχαΐας μπορούσε να ελπίζει στη δημιουργία ενός βυζαντινού κράτους στον ελλαδικό χώρο. Τα γεγονότα όμως εξελίχθηκαν διαφορετικά.