Στο πλαίσιο της αναδιοργάνωσης της κρατικής διοίκησης που επιχείρησαν οι Kομνηνοί με στόχο τη δημιουργία ισχυρής συγκεντρωτικής εξουσίας, εντάσσονται οι μεταρρυθμίσεις που εισήγαγαν σχετικά με τη διάρθρωση των οικονομικών υπηρεσιών και των υπαλλήλων του κράτους. Ο Αλέξιος Α' Κομνηνός (1081-1118) θέσπισε τη θέση ενός ανώτατου συντονιστή και ελεγκτή των οικονομικών υπηρεσιών, του ονομαζόμενου μεγάλου λογαριαστή. Αυτός ήταν επικεφαλής μιας κεντρικής υπηρεσίας (ένα είδος υπουργείου Συντονισμού και συγχρόνως Γενικό Λογιστήριο) που ήλεγχε όλα τα οικονομικά σέκρετα και υπηρεσίες. Είχε δηλαδή υπό τον έλεγχό του το γενικόν, το ειδικόν, τα διάφορα ευαγή σέκρετα, καθώς και τις ειδικές οικονομικές υπηρεσίες. Έτσι, οι παλαιότεροι τίτλοι του λογοθέτη των σεκρέτων και του οικονόμου των ευαγών οίκων έχασαν τη σημασία τους. Ο Αλέξιος ίδρυσε ακόμη κάποιες νέες υπηρεσίες, τις οποίες επίσης ήλεγχε ο μέγας λογαριαστής. Πρόκειται για το σέκρετον των στρατιωτικών, το σέκρετον του πλωίμου, και τις υπηρεσίες τις σχετικές με την εμπορική ναυτιλία, του παραθαλασσίτου και του σεκρέτου της θαλάσσης. Σημαντική εξέλιξη -συνέπεια όλου αυτού του συγκεντρωτικού σχήματος- ήταν η σταδιακή εξαφάνιση του ειδικού, αφού η διάκριση ανάμεσα στην περιουσία του κράτους και την αυτοκρατορική περιουσία έπαψε να υπάρχει. Ο μέγας λογαριαστής συνεργαζόταν με τις υπόλοιπες πολιτικές και στρατιωτικές υπηρεσίες σε ό,τι είχε σχέση με τα δημοσιονομικά ζητήματα. Ειδικά στο θέμα του στρατού, ο ρόλος του ήταν βασικός, εξαιτίας των νέων σημαντικών μεταρρυθμίσεων των Κομνηνών. Ο θεσμός των θεμάτων είχε παρακμάσει οικονομικά και ο στρατός της ξηράς και του ναυτικού αποτελούνταν πια μόνο από επαγγελματίες, τα τάγματα, που εξοπλίζονταν, μισθοδοτούνταν και συντηρούνταν απευθείας από το κεντρικό ταμείο του κράτους.