Η πόλη της Σπάρτης υιοθέτησε την οπλιτική φάλαγγα περίπου στα μέσα του 7ου αιώνα π.Χ. Ένας μεγάλος αριθμός από αγαλματίδια (κατασκευασμένα μαζικά από καλούπι), που παριστάνουν οπλίτες και είναι αφιερωμένα από φτωχούς Σπαρτιάτες στο διάσημο ιερό της Αρτέμιδος Ορθίας, έχουν ερμηνευτεί ως ένδειξη μιας ενωμένης οπλιτικής τάξης με κοινή συνείδηση.

Σε αντίθεση με άλλες πόλεις όπως η Αθήνα, στη Σπάρτη λόγω της ύπαρξης των ειλώτων, που καλλιεργούσαν την πρώην δική τους γη για λογαριασμό των Σπαρτιατών, η τάξη των οπλιτών ήταν συνώνυμη με το σύνολο των πολιτών. Ήταν μοναδικό φαινόμενο στον ελλαδικό χώρο η περίπτωση των σπαρτιατών πολιτών, οι οποίοι είχαν τη δυνατότητα αλλά και την υποχρέωση να μετατρέπονται σε επαγγελματικό στρατό, όποτε εμφανιζόταν ανάγκη. Στην Αθήνα, αντίθετα, οι πολίτες δούλευαν τη γη και όσοι από αυτούς είχαν αρκετή περιουσία να προμηθευτούν την οπλιτική πανοπλία υπηρετούσαν στην οπλιτική φάλαγγα.

Στη Σπάρτη, η πόλη προμήθευε τα όπλα στους πολίτες, στους είλωτες και στους πρώην είλωτες, ενώ η προϋπόθεση, για να υπηρετήσουν οι πρώτοι στο οπλιτικό σώμα, ήταν η ελάχιστη συνδρομή στα συσσίτια. Αυτό το μέτρο συστηματοποιήθηκε κατά τη διάρκεια ή αμέσως μετά το Β' Μεσσηνιακό πόλεμο, στα χρόνια πλέον της Κλασικής περιόδου, όταν απαιτήθηκε από το λαό και πραγματοποιήθηκε από τους βασιλείς του, ο καταμερισμός της γης. Το αποτέλεσμα ήταν όλοι οι πολίτες να μετατραπούν σε οπλίτες και να υποχρεωθούν να ακολουθήσουν κοινή "αγωγή", δηλαδή εκπαίδευση, μέσα από την οποία αναπτύχθηκε η έννοια των ομοίων.

| εισαγωγή | γεωργία | εμπόριο | πολιτειακή οργάνωση | Αρχαϊκή Περίοδος

Σημείωση: Επιλέγοντας τις εικόνες θα δείτε μια σύντομη περιγραφή.