Οι κιβωτιόσχημοι τάφοι είναι λάκκοι σκαμμένοι στο χώμα ή σε μαλακό βράχο που φέρουν εσωτερική επένδυση από λίθινες ή πλίνθινες πλάκες. Το σχήμα τους είναι συνήθως ορθογώνιο αλλά μερικές φορές και ασύμμετρο τετράπλευρο, ενώ το μέγεθός τους ποικίλλει ανάλογα με το ύψος του νεκρού. Το δάπεδο των κιβωτιόσχημων τάφων ήταν στρωμένο συχνά με χαλίκια ή με λίθινες πλάκες. Το άνοιγμά τους σκεπαζόταν από μια μεγάλη ή από μικρότερες λίθινες πλάκες, αρκετά συχνά όμως ανακαλύπτονται και κιβωτιόσχημοι τάφοι χωρίς καλυπτήριες πλάκες.

Οι κιβωτιόσχημοι τάφοι αποτελούν τον πιο διαδεδομένο τύπο τάφου της Μεσοελλαδικής εποχής, ο οποίος εμφανίζει μεγαλύτερη διάδοση στη Στερεά Ελλάδα και τη Θεσσαλία. Σε κιβωτιόσχημους τάφους, οι οποίοι ανακαλύπτονται με την ίδια συχνότητα σε οικισμούς ή νεκροταφεία, θάβονταν ενήλικες, παιδιά ή βρέφη, μεμονωμένα ή ομαδικά.

Μερικές φορές μία ή περισσότερες πλευρές των τάφων αυτών ήταν λιθόκτιστες. Σε αυτή την παραλλαγή των κιβωτιόσχημων τάφων, που ονομάζονται και κτιστοί τάφοι, παρατηρούνται δείγματα μιας ασυνήθιστης για αυτή την εποχή πολυτέλειας. Με αυτό τον τρόπο ήταν για παράδειγμα κατασκευασμένοι οι πλούσιοι σε κτερίσματα τάφοι των πολεμιστών που βρέθηκαν στη Θήβα και την Κολώνα της Αίγινας. Το πρότυπο των κτιστών τάφων θεωρείται ότι προέρχεται από τους ομαδικούς τάφους της Πρωτοελλαδικής εποχής.